Dömitz

Ik had me toch een beetje laten beïnvloeden door de verhalen van " de beste stuurlui aan de wal" die vertelden dat het waterpeil in  de Elbe zomaar ineens flink kon zakken en dat je dan vast zat ergens halverwege.

Het was vanochtend erg matig weer met een druilregentje en daarom besloten we in 1 ruk de 115 km naar Dömitz in een dag af te leggen. Met een snelheid van 15 km/ uur doe je dat uiteindelijk in ruim 7  1/2uur varen. We vertrokken om  09.00 uur en hebben al varende ontbeten. Voor een zondag was er verbazingwekkend weinig pleziervaart op de Elbe, maar dat kwam misschien wel omdat al die stuurlui aan de wal waren gebleven.

Het was toch een hele ruk al met al en we waren blij toen we de sluis van Dömitz doorgingen en een plaatsje zochten in de jachthaven , het Wasserwanderzentrum Dömitz. De haven leek uit de eerste wereldoorlog zo gammel en omdat er niemand te zien was hebben we een plaatsje gezocht aan een vrije steiger. Toen we net vast lagen kwam er iemand aangehobbeld die de havenmeester bleek te zijn. We lagen aan de watersteiger en hadden dat kunnen zien aan een slang die ergens op de grond lag. Vervolgens moest iemand anders opschuiven met zijn boot zodat er plaats was voor ons. We lagen nog niet vast of we moesten al afrekenen :€ 16,50. Toen ik correct opmerkte dat ik in splinternieuwe havens minder betaald had, werd hij kwaad en zei dat alle Hollanders altijd scholden op de hoge prijs, maar wel met steeds grotere boten kwamen. Aha, daar zat dus de pijn.

Ik heb hem wel laten terugnemen dat alle Hollanders schelden, al kostte hem dat moeite.

Kortom, wie ooit met zijn boot in Dömitz komt moet hier zeker niet gaan liggen.

Motorurenteller 2836